Cali is de verkorte vorm van de officiële naam van de stad: Santiago de Cali. "Santiago" eert Saint James, wiens feestdag op 25 juli wordt gevierd. De oorsprong van het woord "Cali" komt van de plaatselijke Amerikanen van de "Calima".

Pre-Columbiaanse tijd en kolonisten

Calima kweekgoud ceremoniële pincetten uit het Walters Art Museum.

Vóór de komst van de Spanjaarden werd de regio bewoond door inheemse stammen, die voor het merendeel Caribische talen spreken. In de regio tussen de Kaukasus en de westelijke Cordillera hebben de Gorrones zich tussen de huidige dag van de rivier Roldanillo en de Cali-rivier Santiago gevestigd. De grootste stad van de Morrones bevond zich op de rivier de Pescador in de buurt van de hedendaagse steden Zarzal en Bugalagrande. De Morrones verruilden met de Quimbayas, die ten noorden van de Valle del Kaukasus woonde.

Op weg naar Cali ontmoette Sebastián de Belalcázar voor het eerst de Timbas die wegliep voor de aankomst van de mannen en achter het goud achterliet. Na de Timbas kwamen de Spanjaarden in het noorden het grondgebied binnen van de Jamundí-leider en zijn stam, de Jamundíes, tussen de Pance en Jamundí. Deze stam bood een sterke weerstand tegen de indringers en vecht met giftige darten en pijlen tegen de arquebussen en zwaarden van de Spanjaarden. Uiteindelijk overheerste de Spanjaarden in de strijd over de centrale vallei.

Voordat de Spanjaarden de controle over de regio overnamen, moesten ze de leider van Petecuy verslaan, wiens stam in het gebied tussen de rivier de Lilí en de westelijke Cordillera woonde. Petecuy vormde een groot leger met veel stammen en vocht op de Heilige Dinsdag 1536 tegen de Spanjaarden. De nabestaanden van de Spanjaarden en de regio waren verdeeld in medestanders.

Santiago de Cali was belangrijk voor Belalcázar omdat het buiten het Inca-rijk lag. Na de arrestatie en executie van de Inca Atahualpa in Cajamarca had Francisco Pizarro Belalcázar gestuurd om namens hem Guayaquil en Quito in handen te nemen, maar Cali, die buiten het Quechua-rijk is, werd door Belalcazar als zijn eigen grondgebied geclaimd. Na zijn dood behielden zijn nakomelingen een groot deel van het land tot de oorlog tegen Spanje.

Oprichting en koloniale periode

Sebastián de Belalcázar.

La Merced.

De oprichter van Cali, Sebastián de Belalcázar, kwam naar het Amerikaanse continent tijdens de derde reis van Columbus in 1498. In 1532 ging hij, nadat hij in Darién en Nicaragua had gezeten, bij Francisco Pizarro in de verovering van Perú. In 1534 scheidde Belalcázar zich van de expeditie van Pizarro om de stad Quito te vinden. Later op zoek naar El Dorado kwam hij het grondgebied binnen van wat nu Colombia is, de stad Pasto en Popayán.

Belalcázar richtte op 25 juli 1536 Santiago de Cali op, een paar kilometer ten noorden van de huidige locatie, vlakbij de steden Vijes en Riofrío. Op bevel van Belalcázar verhuisde Miguel Muñoz de stad naar haar huidige locatie in 1537, waar de kaplain Brother Santos de Añasco een massa vierde in de plaats die vandaag wordt ingenomen door de kerk La Merced, en Belalcázar heeft Pedro de Ayala aangewezen als de eerste gemeentelijke autoriteit.

Tijdens de koloniale periode in Colonia maakte Santiago de Cali deel uit van de regnación van Popayán, die deel uitmaakte van de Audiencia van Quito. Hoewel Cali aanvankelijk de hoofdstad van Popayán was, werd deze functie in 1540 door Belalcázar naar Popayán overgebracht vanwege "beter" weer.

Tot in de 18e eeuw werd het grootste deel van het grondgebied van de huidige Santiago de Cali bezet door haciendas (rundveehouderijen en voedselplantages, met suikerriet) en was de stad slechts een klein stadje bij de Cali-rivier. In 1793 had Santiago de Cali 6.548 inwoners, waarvan 1.106 (Afrikaanse) slaven. De haciendas waren het eigendom van de dominante nobele klasse, met veel slaven die zich voornamelijk bezighouden met de veeteelt en de teelt van suikerrietgewassen. Veel van deze haciendas werden zone van de huidige stad zoals Cañaveralejo, Chipichape, Pasoancho, Arroyohondo, Cañasgordas, Limonar en Meléndez. Santiago de Cali was strategisch gepositioneerd voor de handel, centraal gelegen in de mijngebieden Antioquia, Chocó en Popayán. In de koloniale periode was het eerste spoor voor muildieren en paarden tussen Santiago de Cali en de haven van Buenaventura voltooid.

Onafhankelijkheid

Op 3 juli 1810 weigerde Santiago de Cali de Regenraad van Spanje te erkennen en richtte zij haar eigen junta op. Deze plaatselijke opstand dateert van vóór de nationale opstand in Bogotá met 17 dagen. Miguel Tacón, gouverneur van Popayán, organiseerde een leger om de opstand onder controle te houden. De bevolking van Cali riep op om hulp te bieden aan de "Junta Suprema" in Bogotá, die een contingent onder kolonel Antonio Baraya stuurde om de onafhankelijkheidszaak te steunen. Cali vormde voor de wederzijdse verdediging ook de confederatieve steden van de Kaukasus, met Anserma, Cartago, Toro, Buga en Caloto, die op 1 februari 1811 de onafhankelijkheid van de gouverneur van Popayán hebben uitgeroepen, hoewel zij de afwezige Ferdinand VII als staatshoofd bleven erkennen. Op 28 maart 1811 werd in de strijd tegen Bajo Palacé, de eerste in Colombia's Onafhankelijkheid, het royalistische Spaanse leger verslagen door het revolutionaire leger onder leiding van kolonel Antonio Baraya, dat 120 soldaten van zijn geboorteland Cundinamarca en een enorme garnie van 1.080 mannen uit de Valle del Kaua heeft losgemaakt onder leiding van broers en Miguel Francisco. Al Barona.

De daaropvolgende jaren waren er veel gevechten tussen de royalisten en de plaatselijke milities. Ferdinand VII heeft na vrijlating van Napoleon een groot leger gestuurd onder het bevel van de "Pacificador" (Pacifier) Pablo Morillo, die in 1816 de royalistische heerschappij in het gebied had hersteld.

In 1819, nadat Simón Bolívar het grootste deel van het royalistische leger in de strijd tegen Boyacá had verslagen, waren er nieuwe opstanden in de Valle del Kaukasus en namen de Criollos permanent de macht over. In 1822 kwam Bolívar aan in Santiago de Cali. De stad was een belangrijk militair voorpost en de regio droeg veel mannen bij aan de onafhankelijkheidsoorlog die de landen in het zuiden bevrijdde.

Modernisme

stedelijk theater

Kaart van Cali in ongeveer 1882-1884, Spaanse editie.

In de 19de eeuw was Cali, hoofdstad van de vallei van de Kaukasische afdeling, een stille gemeenschap met niet meer dan 20.000 inwoners. Het stadscentrum was rond de wijken Altozano en San Antonio.

Buiten de stad waren er mango-plantages, weiden en gemeenschapsgrond die van de Spaanse kroon naar de arbeidersklasse werden overgebracht. Uit de markttuinen op dit land werd de stad voorzien van voedsel. De economie was gericht op vee, suikerriet, panela (kartel); een suikerderivaat), kaas en goud gewonnen in de Stille Oceaan. Er was ook een groeiende industriële en financiële sector.

Joodse ondernemers kwamen in de 18e en 19e eeuw en bereikten prominente posities in de stad. Sommige getrouwde lokale vrouwen vonden dat ze hun identiteit moesten afzwakken of opgeven. Deze omvatten de families De Lima, Salazar, Espinoza, Arias, Ramirez, Perez en Lobo uit het Caribisch gebied, alsmede de auteur Jorge Isaacs van de Engelse joodse afstamming, en de industrialist James Martin Eder (die de meer christelijke naam Santiago Eder heeft overgenomen toen hij zijn naam in het Spaans vertaalde), geboren in de Letse joodse gemeenschap. Gedurende de generaties werden de meeste van hun nakomelingen opgevoed als seculiere christenen.

James Martin Eder. Colombiaanse joodse ondernemer.

Portret van Jorge Isaacs. Colombiaanse joodse schrijver en intellectueel.

Rond 1890 bouwde het Bedrijf van Openbare Werken van Kaukasus, een particuliere onderneming, het marktplein. Deze ontwikkeling heeft de commerciële ontwikkeling bevorderd en is omgevormd tot de burgemeester van Plaza of Plaza de Caycedo. In 1921 werd de markt verkocht aan de gemeente Cali. De 9de straat lag dicht bij het hoofdstation van de Cali, een systeem van openbaar vervoer dat de stad met voorstedelijke gebieden verbindt.

Recente geschiedenis

Op 7 augustus 1956 om ongeveer 1 uur 's ochtends ontploften zeven Colombiaanse legertrucks met 42 ton dynamiet in de buurt van het treinstation, waarbij acht stadsblokken werden verwoest. De nabijgelegen legerbarakken werden onmiddellijk vernietigd. De vensters werden kilometers gescheurd. Meer dan 1.000 mensen zijn omgekomen en enkele duizenden gewonden (zie de Cali-explosie). Het daaropvolgende jaar besloot de regering een beurs te organiseren om de geesten van de burgers op te heffen en de economie weer op gang te brengen, de zogenaamde "Cali Fair".

In 1971 organiseerde Santiago de Cali de Pan American Games, een evenement dat door velen wordt beschouwd als de hoogte van het gouden tijdperk van de stad als een model van burgerlijke orde: Cali werd daarna de Sporthoofdstad van Colombia genoemd. In 1982 heeft de regering van Cali het grootste gebouw van de stad en het op twee na grootste gebouw van Colombia, La Torre de Cali, of de Cali Tower, in het leven geroepen. Het staat voor 42 verdiepingen hoog en biedt een hotel, kantoren en appartementencomplexen.

Locatie

Cali ligt aan de Kaukasische vallei ten westen van de Kaukasus en ten oosten van het westelijk gebergte bij de heuvels die bekend staan als Farallones de Cali. De stad ligt ongeveer 1.000 meter boven zeeniveau. Ongeveer 100 kilometer ten westen van Cali en over de westelijk Cordillera ligt de havenstad Buenaventura aan de Colombiaanse kust van de Stille Oceaan. In het noordoosten bevinden zich de fabrieken van Yumbo en Cali's internationale luchthaven, de Alfonso Bonilla Aragón (CLO). Het is de op twee na grootste luchthaven van Colombia in termen van passagiers, die in 2009 2.667.526 vervoerden.

Geografie

Panoramiek Farallones de Cali

Santiago de Cali ligt in een vallei. De stad is volledig begrensd door bergen naar het westen; het Farallones de Cali-gebergte ligt het dichtst bij de stad. Het oostelijk deel van de stad is begrensd door de Kaukasus. In het noorden en het zuiden bevinden zich uitgebreide vlakten. In de eerste kun je de industriële stad Yumbo vinden, die deel uitmaakt van Cali's metropolitane gebied, in het zuiden vind je Jamundí, ook een deel van het metropolitane gebied. De stad is voornamelijk plat, maar er zijn vooral gebieden in het westen die bergachtig zijn, zoals San Antonio en La loma de la Cruz, die beide toeristische plaatsen zijn. Er zijn verschillende rivieren die van het westelijk gebergte afstammen en leeg in de Kaukasus, door het metropolitane gebied van Cali lopen. In het westelijke deel van de stad stroomt de Aguacatal naar de Cali-rivier, die zich verder uitstrekt tot de Kaukasus. In het zuiden stromen de rivieren Cañaveralejo, Lilí en Meléndez naar het zuidkanaal van CVC, dat ook de Kaukasus binnenstroomt. Verder in het zuiden zijn de oevers van de Pance-rivier een populaire plaats voor recreatie en vrijetijdsbesteding.

Klimaat

De Guaiacum officinale boom bloeit in Cali.

Volgens de klimaatclassificatie van Köppen heeft Cali een droog-zomer tropisch savanneklimaat (Köppen klimaatclassificatie: As). Het westelijk gebergte stijgt van gemiddeld 2.000 m (6.562 ft) boven zeeniveau in het noordelijke deel van de stad tot ongeveer 4.000 m (13.123 ft) ten zuiden. Door deze hoogtevariatie is het weer in het noordwesten van de stad drier dan in het zuidwesten. De gemiddelde jaarlijkse neerslag varieert van 900 tot 1800 mm (35 tot 71 inch), afhankelijk van de metropolitane zone, voor een citybrede gemiddelde van ongeveer 1000 mm (39 inch). De gemiddelde temperatuur van Cali is 25 °C (77 °F) met een gemiddelde lage temperatuur van 18,5 °C (65 °F) en een hoge temperatuur van 31 °C (88 °F).

Door de nabijheid van de evenaar zijn er geen grote seizoensschommelingen in Cali, zoals de winter, de lente, de zomer en de herfst. De plaatselijke bevolking verwijst echter naar het droge seizoen als de "zomer" van de stad, waarin de temperaturen kunnen stijgen tot 34 °C tot 36 °C (93 °F tot 97 °F) en 's nachts kunnen dalen tot 18 °C tot 19 °C (64 °F tot 66 °F). Tijdens het regenseizoen (of de "winter") kunnen de temperaturen tot 28 à 29 °C (82 tot 84 °F) stijgen en tot 16 à 17 °C (61 tot 63 °F) 's nachts dalen. Er zijn typisch twee regenseizoenen: van maart tot mei en van oktober tot november. Er kan echter worden verwacht dat de regen op elk moment van het jaar zal dalen, waardoor de blijvende groene en droge vegetatie in de stad zal worden gevoed. In juli 1997 was de hoogste temperatuur ooit 36,6 °C (98 °F) en in augustus 1978 bedroeg de laagste temperatuur ooit 13,4 °C (56 °F).

Cali Tower
Algemene informatie
Coördinaten	3°27′32,40″NB 76°31′44,4″WL / 3,4590000°NB 76.529000°WL / 3,4590000; -76,529000
Voltooid	1984
Ontwerp en constructie
Architect	Jaime Vélez
Ontwikkelaar	Julián Echeverri cía.
Structurele ingenieur	Enrique Martínez Romero

Sint Francis' plein.

Historisch district

Santiago de Cali biedt historische gebieden met een culturele verscheidenheid en andere attracties. In het centrum van Cali zijn er veel historische kerken zoals La Merced en La Ermita. Cali bevat een goed bewaard historisch centrum. Het belangrijkste gebied is La plaza de Cayzedo, het centrum van de stad, een plein omringd door veel historische en moderne gebouwen zoals El edificio Otero, La Catedral en El Palacio de Justicia. Dit plein ligt dicht bij andere toeristische plaatsen, zoals de Sint Francis-kerk (in het Spaans de Iglesia de San Francisco), het gemeentetheater en de kerk La Merced. De stad is ook rijk aan monumenten, parken, pleinen en musea. De meest symbolische sculpturen zijn Cristo Rey, gelegen op een berggebied; Sebastian de Belalcazar, oprichter van de stad; en Las tres Cruces, een pelgrimage in de tijd van de Heilige Week.

Andere toeristische attracties

Ermitakerk.

Church La Merced, Sede Banco de Occidente al fondo.

San Antonio kerk.

Plaza de Cayzedo (Cayzedo Square).

Salsa-show op het XIII International Art Festival Cali.

Belangrijkste toeristische centra:

• Plaza de Caicedo: Het belangrijkste plein van de stad, gelegen in het centrum van Cali. Het plein wordt genoemd naar Cali's held, Joaquín de Caicedo y Cuero.
• Parque del perro: In de buurt van San Fernando is dit een van de populairste gebieden van de stad. Het zit vol restaurants en bars. Het park krijgt zijn naam omdat het een hondenmonument in het midden heeft.
• Avenida San Joaquín: In de Ciudad Jardín is het een populaire plaats in de stad.
• Het monument van Sebastian de Belalcázar: Het is het meest bezochte en populaire monument in de stad in de heuvels die de stad over het hoofd zien. Het monument is beroemd vanwege zijn wijsvinger die naar de tegenovergestelde kant van de vallei wijst, terwijl zijn gezicht naar de stad kijkt.
• Cali River: De rivier ligt in het westen en wordt omringd door restaurants, hotels en musea als La Tertulia, een kunstmuseum.
• El Gato del Río: Gesitueerd naast de rivier, een sculptuur van een kat van Hernando Tejada
• Cristo Rey: Een religieus monument op een heuvel dat het beste uitzicht biedt op de stad. Het is 31 m hoog, waarvan 5 m tot de basis behoort.
• Boulevard del río Cali (Colombia Avenue Boulevard) ligt aan de Cali-rivier in het historische centrum van de stad Santiago de Cali in Colombia. Het draagt de naam van de plaats waar de auto's doorreisden, maar vandaag is het boulevard waar er een tunnel onder ligt. Deze boulevard is ongeveer 980 meter lang.
• San Antonio: Dit is de meest traditionele buurt van Cali. In het koloniale tijdperk was het de uitbreiding van het centrum. Hoewel het door de "La calle Quinta" (Vijfde straat) is afgesplitst, De hele buurt is op een heuvel, en bovenaan vind je het San Antonio Park.
• Juanchito: Gastheer aan een groot aantal nachtclubs die zich bezighouden met salsa-muziek, motels die uurtarieven aanbieden, en grenzend aan enkele van de armste gebieden van de stad. Technisch gezien behoort het tot een andere gemeente, maar wordt het vaak bezocht door en geassocieerd met burgers van Cali.
• Farallones de Cali: Een deel van de stad ligt op de heuvels van de Colombiaanse westelijke bergketen. Buiten deze heuvels is het nationaal park Farallones de Cali.
• La Ceiba Een grote en oude Ceiba boom op een straathoek ten westen van de stad.
• Orquideorama Enrique Perez Arbeláez: Dit beboste park, op AV 2 N #48-10, is het terrein van de grote orchidee-show die elke herfst wordt georganiseerd door Asociacion Vallecaucana de Orquideologia. In 2011 zou de show plaatsvinden van 21 tot 25 september en zou de internationale uitspraak van de American Orchid Society daarin worden opgenomen. Het is ook een goede plek voor vogelobservatie.
• Cerro de las Tres Cruces: Het driestuksmonument bevindt zich op 1.480 m boven zeeniveau en bevindt zich in het NW-deel van de stad. Het centrale kruis is de grootste vergadering op 26 m hoog en 11 m breed. De twee kruisen naast het hoofdkruis hebben een hoogte van 22 m en een breedte van 8 m. Het is bekend dat bezoekers de berg trekken en kunnen genieten van het zicht van de stad, een versgeknepen sinaasappelsap/wortelsap, en een gymzaal in de openlucht, voordat ze teruggaan.

Medisch toerisme

Volgens recente Lonely Planet-gidsen van Colombia is Cali onlangs beroemd geworden omdat het een hoofdbestemming is voor mensen die op zoek zijn naar goedkope cosmetische chirurgie en esthetische centra. De stad staat bekend als The Capital of the Plastic Surgeries. Er zijn geen belangrijke berichten over problemen op dit gebied, maar Lonely Planet adviseert een goed onderzoek voordat het een dergelijk idee nastreeft. In de stad Cali vonden in 2010 ongeveer 50.000 cosmetische ingrepen plaats, waarvan ongeveer 14.000 patiënten uit het buitenland.

Luchthavens

Santiago de Cali wordt bediend door Alfonso Bonilla Aragón International Airport (IATA: CLO, ICAO: SKCL), gelegen in de stad Palmira. Het is de op twee na grootste luchthaven van Colombia in termen van passagiers (die in 2010 3.422.919 vervoerden) en in de vierde plaats in vracht. Alfonso Bonilla Aragón bevindt zich in een lange, smalle vallei die van noord naar zuid loopt en omringd wordt door bergen met een hoogte van 4.300 m. De luchthaven is met de stad verbonden via een snelweg die bekend staat als de "recta a Palmira" en die de laatste jaren is aangepast om de luchthaven toegankelijker te maken voor Cali en de omliggende stadscentra in de regio. De luchthaven is ook onlangs weer verwijderd; een aantal van de laatste belangrijke gebeurtenissen in die zin waren de inauguratie van de VIP-kamer in de nationale terminal en de installatie van een centraal elektronisch scherm in het midden van de incheckzone.

De luchtmachtbasis Marco Fidel Suárez is een militair vliegveld dicht bij het centrum van de stad. Het is gelegen in het oosten van de stad en behoort tot de Colombiaanse luchtmacht. Het wordt gebruikt als een van de belangrijkste opleidingscentra voor de gevechtspiloten van het land.

Openbaar vervoer

Masivo Integrado de Occidente (MIO)

De stad Cali biedt verschillende manieren om door de stad te bewegen; in maart 2009 begon het Masivo Integrado de Occidente (MIO) met zijn werkzaamheden. Het is de bedoeling dat dit het primaire systeem is dat de stad verbindt. Taxi's en oude bussen zijn de secundaire manier om rond te komen. Belastingen zijn een van de beste systemen die toeristen kunnen gebruiken, omdat ze relatief goedkoop zijn en veiliger. De bussen niet-MIO ronden het systeem uit en worden hoofdzakelijk gebruikt door de werkende klasse om rond te krijgen en zijn minder duur aan gebruik. De bussen zijn veilig maar niet op het zelfde niveau zoals taxi's. Dit deel van het vervoer in de stad wacht op een noodzakelijke reorganisatie van de routes.

Masivo Integrado de Occidente (MIO): Het is een bussysteem voor snelle doortocht van gelede bussen dat rijdt op speciale buslijnen in het midden van grote doorgangswegen, met stations die zijn verbonden met zijwegen door speciale voetgangersoversteekplaatsen of bruggen. De systeemindeling is 243 km (151 mijl) verdeeld in hoofdboeg-, pre-boomstam- en complementaire corridors. Het systeem omvatte ook de renovatie en het herstel van de openbare ruimte. Het MIO-systeem is niet alleen ontworpen voor het openbaar vervoer, maar is ook gebouwd voor algemeen gebruik met uitgebreide nieuwe zijkanten, parken, tuinen en openbare pleinen voor het publiek.

Het systeem omvat ook een kabellijn met de naam MÍO-kabel, die volledig is geïntegreerd in het MIO-netwerk en rechtstreeks ten dienste staat van de inwoners van het district Siloé.

Lijst van de boomstammen of hoofdcorridors:

• Calle 5
• Carrera 15
• Calles 13 y 15
• Avenida de las Américas
• Avenida 3N
• Carrera 1
• Transversale 25
• Carrera 29 y Autopista Oriental
• Calle 70
• Avenida Simon Bolivar

Meer informatie over El MIO vindt u op de officiële website van Metrocali.

Centraal station Bus

Cali wordt bediend door meer dan 20 busmaatschappijen die zich verzamelen in het centrale busstation. Het station bevindt zich centraal in de buurt van het oude (inmiddels redundante) spoorwegstation, dat nu fungeert als hoofdkwartier van Metrocali. Afhankelijk van het bedrijf en de bestemming variëren de voertuigen van minibussen tot grote bussen. Onlangs hebben Colombiaanse touringcarexploitanten in hun laatste golf van renovatie van de vlot gekozen voor de Braziliaanse marcopolo-bussen. De informele einden bestaan voor de korte bestemmingsritten helemaal langs de weg van Centraal Station aan de stad van bestemming. In sommige gevallen is het voldoende dat een passagier vraagt om de bus te verlaten om te stoppen.

Statistieken van het openbaar vervoer

De gemiddelde tijd die mensen op een weekdag doorbrengen met het openbaar vervoer in Cali, bijvoorbeeld van en naar het werk, bedraagt 88 minuten. 23 % van de rijders in het openbaar vervoer rijdt meer dan 2 uur per dag . De gemiddelde tijd die mensen op een halte of station wachten voor openbaar vervoer is 21 minuten, terwijl gemiddeld 43% van de rijders meer dan 20 minuten per dag wacht. De gemiddelde afstand die mensen rijden op één enkele reis met een openbaar transitovervoer is gewoonlijk 5,6 km, terwijl 3% meer dan 12 km in één richting rijdt.

Cali en Valle del Kaukasus vormen de op twee na grootste nationale en internationale economische uitwisseling in Colombia. De stad is een belangrijke stopplaats op weg naar Ecuador en is verbonden met de wereld door de zeehaven van Buenaventura.

Banco de Occidente

Economische geschiedenis

De economische transformatie van Cali en de Valle del Kaukasus in de twintigste eeuw en de crisis in de eeuw, en de vooruitzichten voor de nieuwe eeuw zijn onderwerp geweest van diepgaande analyses van financiële en academische instellingen. Dit deel is gebaseerd op de analyse en de aanbevelingen van het rapport Cali Colombia - Toward a City Development and Strategy dat de Wereldbank in 2002 heeft gepubliceerd, en de Regionale Economic Situation Reports (ICER) die elk kwartaal door de DANE worden gepubliceerd.

Cali en het departement waren traditioneel ruimtevaartboerderij, net zoals in de koloniale tijd die uit de mijnen en de drijfmest kwam. In het begin van de twintigste eeuw was de economie van de stad geconcentreerd op de productie van suiker, gebaseerd op een landbouwmodel waarin grote stukken grond werden geteeld met een minimum aan arbeidskrachten. Als gevolg daarvan bezitten enkele gezinnen enorme stukken grond in een van de meest vruchtbare regio's van het land. Dit was een belangrijke factor bij het bepalen van de machtsverhoudingen en de organisatie van de stad in de 20e eeuw.

In de periode 1910-1930 heeft de economie van de stad haar focus van een landbouwmodel verschoven naar een commercieel knooppunt op nationaal niveau door de ontwikkeling van basisinfrastructuur zoals de aanleg van de spoorweg naar Buenaventura en de oprichting van het departement Valle del Kaukasus met Cali als hoofdstad.

Hoewel de industriële valecaucana-revolutie van Cali pas in het derde decennium van de twintigste eeuw begon, waren sommige bedrijven al begonnen met de bouw van de industriële ontwikkeling van de regio, zoals de drukkerij Carvajal y Cia (die in 1904 met haar activiteiten begon). In 1929 is er de creatie van Soap Varela Hermanos, in de jaren dertig beginnen andere industrieën te groeien als grote gas- en bierfabrieken, drukkerijen en sigaretten. De kleinere bedrijven richtten zich ook op textielkleding, chemicaliën, chocolade, bouwmaterialen, lederwaren en meubelen.

In 1940 was Cali al niet langer één handelsactiviteit en was de economie gericht op de industrie. Een paar jaar voor het begin van het decennium leidde een grote investering van buitenlands kapitaal tot de vestiging van veel fabrieken en groeide het plaatselijke bedrijfsleven uit tot multinationale ondernemingen; als Croydon in 1937, Cementos del Valle in 1939 en Carton Colombia in 1941; Goodyear en Colgate-Palmolive kwamen in 1941 uit de VS. Later kwamen andere bedrijven zoals General CEAT (Centelsa) in 1955, en farmaceutische laboratoria waren tussen 1940 en 1960 in de Kaukasus gevestigd, als Tecnoquímicas en Baxter.

De bloeiende industriële stad trok in de jaren vijftig en zestig een golf van immigratie aan. In de afgelopen decennia waren er belangrijke partnerschappen tussen de publieke en de particuliere sector, aangezien de productieve sector steun verleent aan programma's voor bedrijfsadministratie aan de Universiteit van Valle. De groei van de universitaire opleiders en technologen en de ontwikkeling van de infrastructuur waren van cruciaal belang voor de verdere ontwikkeling van de industrie en de handel in de Valle del Kaukasus. Deze trend zette zich voort in de jaren zeventig en in de beginjaren van het volgende decennium. De overheidsinvesteringen in infrastructuur hebben een aanzienlijk niveau bereikt, dat niet alleen ten goede komt aan de productiesector, maar ook aan de groeiende bevolking, waardoor de modellen Cali en Valle del Kaukasus zich in het hele land verder hebben ontwikkeld.

In 1998, toen de economische crisis duidelijk werd, kon de nationale regering niet reageren op de oproep van de plaatselijke politici en burgemeesters om onder druk van de schuldeisers bezuinigingsmaatregelen te treffen, waardoor het valecaucanoontwikkelingsmodel in zijn greep kwam te liggen. Bovendien was voor de verscherping van het binnenlandse conflict in het land een belastingverhoging nodig die gericht was op de nationale oorlogsuitgaven, waardoor de lokale overheden minder ruimte hebben om via belastingen het geld te innen dat nodig is voor hun ontwikkelingsplannen.

Huidige statistieken

Volgens gegevens van DANE bedroeg de jaarlijkse groei van het bbp in de regio Valle del Kaukasus in 1995 bijna tweemaal het nationale niveau. Voor 1997 nam het bbp marginaal toe met vallecaucano, zelfs met 1%. In 1999 werd de economische recessie van het land gevoeld door een depressie waardoor de economie terugliep, met een bbp - groei van 4%. Sindsdien is het bbp in de vallei gestegen en is het gedaald, maar het aandeel in het gehele land is sinds 1995 gedaald, zoals blijkt uit de grafiek.

Het departement levert een aanzienlijke bijdrage aan de nationale economie. Volgens de statistieken voor het jaar 2005 draagt de agrarische vallei 5,37% van de nationale productie voor haar rekening, wat relatief laag is in vergelijking met Antioquia (15,48%) of Cundinamarca (12,81%). Voor visserijproducten staat de regio op de eerste plaats, met een bijdrage van 36% van de totale productie van het land. Wat de mijnbouw betreft, is de vallei geen metalen gebied; in termen van niet-metaalhoudende mineralen draagt het departement echter 8,15% bij van de toegevoegde waarde in heel Colombia.

De industrie vallecaucana draagt 13,81% bij aan de nationale toegevoegde waarde, de tweede slechts aan Bogotá met 25,39% en 18,20% met Antioquia. Met name de voedingsmiddelenindustrie, de drankensector en de snuffelindustrie zijn belangrijke onderdelen van de economie van de vallei, die 16% van de nationale toegevoegde waarde vertegenwoordigen, die alleen door Antioquia en Bogotá wordt gecompenseerd of overschreden. Op handelsgebied heeft Bogotá op nationaal niveau een 32,22%, 13,25% Antioquia en Valle 11,34%. In de Valley-vervoersdiensten is 12,52% van de toegevoegde waarde.

De index van de consumptieprijzen (IPC) van Cali is sinds het laatste decennium een van de laagste van de Colombiaanse steden. Ongeveer 78% van de Cali-bevolking heeft een werkende leeftijd (ouder dan 18 jaar). In 2005 presenteerde de stad voor het eerst in zes jaar een bezettingsgraad van meer dan 60%, wat de goede staat van de economie bevestigt, die voornamelijk wordt geleid door de groei van onder andere de industrie, de landbouw en de handel.

Drogas La Rebaja, een van de grootste winkelketens voor apotheken in Colombia, is gevestigd in Cali. Banco de Occidente, een bedrijf van Grupo Aval, heeft hoofdkantoor in cali.

Cali had in 2014 een moordcijfer van 66,4 per 100.000 inwoners; dit is in 2017 gedaald tot 51 , 5 per 100.000 inwoners . In 2006 was het budget voor veiligheid in Medellín meer dan vier keer hoger dan in Cali, en in Bogota (dat 3,5 keer zo groot is als in Cali) was het budget meer dan zeven keer hoger.

Tussen 1 januari en 1 december 2011 waren er in de gemeente Cali 1870 opzettelijke moorden, die in vergelijking met 2010 met 5% zijn gestegen. De toename van het geweld in Cali in 2011 is deels toe te schrijven aan de zogenaamde "maffiaoorlog" tussen de neo-paramilitaire groepen Los Rastrojos en Los Urabeños, die beide betrokken zijn bij de drugshandel. Los Rastrojos wordt beschouwd als de "erfgenamen" van het Cali-kartel en Los Urabeños heeft hun wortels aan de kust van Colombia. Los Rastrojos wordt ervan beschuldigd in 2011 in Cali minstens 80 moorden te hebben gepleegd. Volgens het meest invloedrijke weekblad van Colombia, Semana, werken er meer dan 1700 moordenaars voor verschillende groepen in de stad. 3,8 procent van de straatadressen is goed voor 100 procent van de moorden.

In 2012 nam het aantal moorden af, met 24 gevallen minder dan in dezelfde periode van vorig jaar, en met 294 gevallen minder, wat neerkomt op een daling met 8% ten opzichte van een jaar daarvoor. Er waren 323 minder autodiefstallen, d.w.z. een daling met 21% in dezelfde periode van 2011. Er waren 152 minder inbraken in woningen, wat neerkomt op een vermindering met 17% ten opzichte van dezelfde periode in 2011. Ook de technologie werd overal in de stad versterkt door de installatie van 254 beveiligingscamera's.

Een panoramiek uit 2007 die Cali, de belangrijkste stad in het westen van Colombia, toont.

Concejo de Cali (gemeenteraad).

Cali wordt bestuurd door een burgemeester die voor een periode van vier jaar wordt gekozen. Onder de burgemeester zijn er verschillende administratieve diensten en secretarissen. De verkiezingen voor burgemeesters zijn in 1986 van start gegaan, gevolgd door de verkiezingen van de gouverneurs in 1992. Vóór deze data werden alle leiders van de regionale uitvoerende macht-filialen in Colombia door de president zelf benoemd. De eerste gekozen burgemeester was Carlos Holmes Trujillo van de liberale partij. In tegenstelling tot andere Colombiaanse steden heeft Cali zich niet goed aangepast aan het geheel nieuwe kiesstelsel van de burgemeester. De stad heeft een aantal onsuccesvolle verhalen gehad met een aantal van haar gekozen burgemeesters, waarvan er twee uit de functie zijn gezet. Sommigen betogen dat dit wordt veroorzaakt door de enorme massa van Aguablanca-bevolking die vaak wordt gedreven om te stemmen op basis van kleine geschenken met korte termijn van populistische kandidaten die zich volledig bewust zijn van de behoeften van dit district, maar dit is niet meer dan een populaire misvatting. Er waren geregistreerde gevallen van kandidaten die bakstenen, cement en andere spullen gaven aan de leiders van het district in ruil voor het verschuiven van stemmen naar hun campagnes.

De gemeenteraad bestaat uit 21 leden, die voor vier jaar worden gekozen door middel van een landelijke omschrijving. Er bestaat geen verband tussen het aantal gemeenteraadsleden en het aantal "gemeenten" van de stad, een louter administratieve afdeling die is opgericht om het bestuur van de stad te vergemakkelijken.

Cali heeft een aantal gedecentraliseerde agentschappen; het belangrijkste is :

• EMCALI: Diensten in verband met energie-, telecommunicatie-, aquaduct- en rioolwaterzuiveringsinstallaties.
• Emsirva: Overheidsbedrijf voor afvalbeheer voor de stad Cali.
• Metrocali
• Calisalud
• Corfecali
• EMRU

Een groot deel van de bevolking is afhankelijk van het openbare onderwijssysteem, dat te weinig wordt gefinancierd en in sommige gevallen ten onrechte wordt beheerd. De scholen worden beheerd door gemeenten of departementen, waarvan de eerste de meest voorkomende is. De gemeenteraadssecretaris van Onderwijs beheert een groot deel van de begroting van de stad, wat sommige politici ertoe heeft gebracht om te proberen het als hun persoonlijke organisatie te controleren.

De stad beschikt over de meest geavanceerde en kwalitatief hoogstaande instellingen voor secundair onderwijs en universiteiten in de regio. De meeste universiteiten bevinden zich in het zuidelijke deel van de stad. Een van de meest prestigieuze zijn de Universiteit van Valle (Openbaar), de Pontificia Universidad Javeriana (Particulier) en de Universidad Icesi (Privé).

Universiteiten

Universiteit Autónoma van Occidente (UAO).

Universiteit Icesi en farallones van Cali.

Universiteit van Valle.

Pontificia University Javeriana.

• Universiteit van Valle. (Openbaar) Het is de grootste instelling voor hoger onderwijs van de studentenbevolking in het zuidwesten van het land, en de derde grootste in Colombia, met meer dan 30.320 studenten. De faculteiten van Medicine, Engineering, Sciences en Social Sciences zijn de beste in de regio. De eerste drie landen staan bovenaan op nationaal niveau. In tegenstelling tot elke andere Colombiaanse openbare universiteit heeft Univalle geen rechtenschool.
• Universidad Autónoma de Occidente. (Particulier) Deze particuliere instelling is opgericht in 1975 en telt meer dan 7.400 studenten.
• Pontificale Xavierian Universiteit. (Particulier) Opgericht in 1970 fungeert de speciale Cali van de Universiteit van Pontifical Xavierian als de sectionele campus van de Pontificale Xavierian Universiteit van Bogotá. PUJ (met het Spaanse acroniem) is een particuliere instelling voor hoger onderwijs die momenteel meer dan 5.700 studenten telt die deelnemen aan de zeventien universitaire en twintig afgestudeerde programma's van haar faculteiten ingenieurswetenschappen, economische en administratieve wetenschappen, humanistische en sociale wetenschappen en gezondheidswetenschappen. Met meer dan 36.000 gedrukte boeken die een breed scala aan academische onderwerpen bestrijken, is de bibliotheek van de universiteit een van de grootste in de stad. Vanaf 2010 zal de universiteit haar Medicine School inaugureren, waardoor het totale aantal bachelordiploma's op 17 komt te liggen. Pontificale Xavierian University is een van de universiteiten in de stad Cali.
• Universidad Icesi (Particuliere) Universiteit ICESI werd in 1979 opgericht door regionale ondernemers die het gebrek aan hoogopgeleide professionals op de voor hun bedrijf relevante terreinen wilden oplossen. Het biedt bachelorprogramma's, specialisaties en masters. Het heeft meer dan 2.950 studenten en een bibliotheek met meer dan 30.000 boeken. Op het tweede semester van 2009 startte de universiteit haar hoogverwachte Medicine School, die het Valle del Lily Health Center zal gebruiken als opleidings- en onderwijsfaciliteit.
• Universidad San Buenaventura (Particulier) Het is in 1970 opgericht door de Franciscan Order, een particuliere instelling voor hoger onderwijs die dienst doet als sectioneel voor de Universiteit van St. Buenaventura van Bogotá.
• Vrije Universiteit van Colombia.
• Universidad Santiago de Cali (Particulier) De Universiteit Santiago de Cali, ook bekend als La santiago of USC, is een particuliere instelling voor hoger onderwijs die in 1959 is opgericht.
• Nationale leerdienst (SENA).
• Antonio Jose Camacho University Institute. (openbaar)
• Corporación Universitaria Centro Superior - UNICUCES. (particulier)
• Escuela Nacional Del Deporte. (Gemengde) De Escuela Nacional Del Deporte (Nationale Sportschool) is in 1984 opgericht en is samen met de Politecnico Jaime Isaza Cadavid (Medellín) de belangrijkste instelling in Colombia voor lichaamsbeweging, fysiotherapie en sportwetenschap.
• San Martin University.
• La Manzana del Saber. La Manzana del Saber ligt in het zuiden van de stad en is vandaag het belangrijkste onderwijsproject in Cali. Er is al een natuurwetenschapsmuseum, het interactieve museum van Abracadabra, de openbare bibliotheek van Jorge Garcés Borrero en het centrum voor pedagogisch onderzoek en innovatie. De bouwfase van het project duurt al vele jaren en de sloop van een heel stadsblok zal worden uitgevoerd om het complex te bouwen.

Culturele centra

Cultureel centrum

Cali 's nachts

• Casa de la cultura Proartes. Sinds 1871 heeft dit huis een grote invloed op de cultuur in Cali. Het gebouw werd in 1991 gerestaureerd en bevat tentoonstellingssaloons, scenario's en een film.
• Centro Culture de Cali. Het ontwerp stond onder de verantwoordelijkheid van de beroemde Colombiaanse architect Rogelio Salmona, die de Torres del Parque in Bogotá en verschillende andere gebouwen bouwde. Sinds 1997 wordt het beschouwd als het culturele centrum in de stad en als hoofdkwartier van de gemeentelijke secretarissen van toerisme en cultuur.
• Lugar a Dudas. Het culturele centrum voor hedendaagse kunst werd opgericht onder leiding van Oscar Muñoz. Het is een plek die tentoonstellingsaloons, wekelijkse filmscreenings, een hedendaagse kunstbibliotheek en residenties aanbiedt voor onder andere lokale en internationale kunstenaars.

Musea

• La Tertulia Museum, een kunstmuseum
• Calima Gold Museum
• Museo Arqueológico La Merced
• Museo Religioso y Colonial de San Francísco
• Museo del Oro Calima van de Rebublica-bank
• Museo Arqueologico de la Universidad del Valle
• Museo Departamental de Ciencias Naturales
• Museo Nacional del Transporte
• Museo de Arte Religioso

La Feria de Cali

Feria de Cali.

"La Feria de Cali" is het belangrijkste culturele evenement in de stad. Het is een fair dat sinds 1957 wordt gevierd. De beurs wordt gevierd van 25 tot 30 december. De beurs staat ook bekend als "La Feria de la Caña" (suikerrietenbeurs) en "La Feria de la salsa" (Salsa fair). Mensen genieten van veel activiteiten zoals tascas, salsa concerts, stierengevechten, parades, atletische activiteiten, wedstrijden en culturele tentoonstellingen.

Salsa-muziek

Cali staat ook bekend als de hoofdstad Salsa "Capital de la Salsa", gezien de liefde van de stad voor dat muziekgenre. Begin juli is er het Summer Salsa-festival dat een week duurt. Het omvat gewoonlijk concerten van enkele van 's werelds grote salsa bands, dansshows en "melomano"-wedstrijden waarin salsa connoisseurs proberen elkaar te overtreffen door diep in de archieven van salsa-muziek en verwante geluiden te graven om lang verloren tunes te vinden en te onthullen. Op elke avond van de week bieden kleine salsa-clubs allerlei Afro- en Caraïbische vleermuizen aan. Bovendien heeft de stad op de laatste vrijdag van elke maand een evenement dat bekend staat als "Delirio", dat al internationaal bekend is met de meest spectaculaire salsa shows die worden voorgesteld, de stijl "Las Vegas". Het is een zeer belangrijke aantrekkingskracht geworden voor toeristen om de stad te bezoeken.

Op professioneel niveau heeft Cali alleen voetbalteams. Op amateurniveau zijn er Basketball, Football, Volleyball en andere sporten. Op nationaal niveau concurreren de atleten van Cali met die van Bogotá en Medellín in de meeste sportwedstrijden en kampioenschappen.

Cali heeft twee belangrijke sportevenementen, een half jaar durende marathonhalve Maraton de Cali en een race van 10.000 december, genaamd Carrera del Río Cali.

De sporthoofdstad van Colombia

Pascual Guerrero Stadium gezien vanuit de Cristo Rey

Estadio Olímpico Pascual Guerrero Cali, in 2011 FIFA U-20 World Cup

Opening van de ceremonie van de Pan American Games van 1971

Santiago de Cali wordt erkend als de hoofdstad van de sport in Colombia. Het is de eerste Colombiaanse stad die de Pan American Games heeft georganiseerd (zie Pan American Games van 1971) en die ook de Nationale Olympische Spelen meer heeft gewonnen dan welke andere regio ook in Colombia. De stad telt ook een van de meest ontwikkelde sportinfrastructuur in het land. Er hebben veel sportevenementen plaatsgevonden in de stad.

Cali heeft één voetbalstadion: Estadio Olímpico Pascual Guerrero, waar zich op dit moment América de Cali, Atlético F.C. en Boca Juniors de Cali bevinden, was de thuisbasis van Deportivo Cali tot 2015 toen ze verhuisden naar Estadio Deportivo Cali, in de buurt van Palmira. Deportivo Cali is de enige Colombiaanse voetbalclub die het stadion bezit, aangezien alle andere voetbalstadions in Colombia in handen zijn van de overheid. Andere belangrijke sportplaatsen in de stad zijn "Coliseo El Pueblo", een beschermd arena-centrum dat wordt gebruikt voor alle soorten evenementen die het FIFA Futsal World Cup 2016 hebben georganiseerd, en Coliseo Evangelista Mora, dat voornamelijk wordt gebruikt voor basketbal. Cali zal in 2021 de inaugurale Junior Pan American Games organiseren.

Infrastructuur

De Cali's infrastructuur heeft het mogelijk gemaakt om verschillende grote internationale sportcompetities te organiseren, zoals de Pan American Games van 1971, de talrijke Spelen van de Stille Oceaan, de laatste fase van het wereldkampioenschap basketbal van 1982, de wereldkampioenschappen Rollhakkop van 1999, de wereldkampioenschappen basketbal vrouwen en zwemsport, het Pan American Speed-Track Cycling, en, en onlangs Wereldkampioenschappen rolschaatsen. Cali was de gaststad van de Wereldspelen 2013.

• Pascual Guerrero Olímpic stadion
• El Pueblo Arena
• Polideportivo de El Vallado
• Unidad Deportiva Panamericana
• Velódromo Alcides Nieto Patiño
• Gimnasio Evangelista Mora
• Patinódromo Los Diputados

Voetbal

Santiago de Cali is de thuisbasis van de voetbalclubs Deportivo Cali en América de Cali in Colombia. Veel bekende voetbalspelers zijn ofwel in Cali geboren of in een van de clubs gespeeld. Willington Ortiz, Carlos Valderrama, Ántony de Ávila, Álex Escobar, Julio César Falcioni, Jorge Orosmán da Silva, Jorge Bermúdez, Giovanni Hernández, Hugo Rodallega, Mario Yepes, Faryd Mondragón, Adolfo Valencia en Óscar Córdoba zijn een voorbeeld zij.

Volgens CONMEBOL staat América op de tweede plaats en Deportivo Cali op de derde plaats in de Colombiaanse nationale ranglijst, die op de derde plaats staat in de ranglijst van CONMEBOL. América werd in 1996 door de IFFHS (International Federation of Football History & Statistics) en 35th in de All-Time Club World Ranking of the IFFHS als de op twee na beste club ter wereld gerangschikt. Cali is de Colombiaanse stad die de meeste Colombiaanse finales van de eerste divisie heeft ontvangen, waarbij 40 wedstrijden in het stadion worden gespeeld. América heeft 14 titels gewonnen, en is 7 keer op rij. Deportivo Cali heeft 9 titels gewonnen en geëindigd als looppas 14 keer. Ze hebben drie keer de finale tegen elkaar gespeeld. In de vroege jaren '50 verloren het huidige tweede team Boca Juniors twee finales.

Basketball en stierengevechten

Hoewel er geen huidige basketbalploeg is die Santiago de Cali thuis noemt, is basketbal de op één na meest bespeelde sport in de stad. Basketball is een voorkeursport in het stadscentrum "La Carrera del Cholado". Voetbal overtreft nog steeds basketbal in sportpopulariteit. De strijd tegen de stierengevechten wordt gevoerd tijdens de Cali Fair die in december wordt gehouden. Veel burgers in Cali, maar ook veel mensen in heel Colombia, verwachten dit. De stierengevechten heten de Plaza de Toros de Cañaveralejo, met een capaciteit van 16.000 personen in het zuidwesten van de stad.

Andere sporten

Rugby, tennis, zwemmen, boogkunst en ultieme spelen ook in Cali. Het wereldkampioenschap IAAF voor jongeren in Athletics is in juli 2015 in Cali georganiseerd. Cali was ook gastheer van het wereldkampioenschap rugby van 2015.

• (in het Spaans) Capital Mundial de la Salsa (hoofdstad Salsa van de wereld)
• (in het Spaans) La Sucursal del Cielo (Branch Office of Heaven)
• (Spaans) La Sultana del Valle (Empress of the Valley)
• (Engels) Cali Beach
• (in het Engels) Caliwood

Twee steden - Zuster-steden

• 

  Tres Cruces Hill

• 

  Kerk van San Fernando

• 

  Biblioteca departamental Jorge Garcés Borrero

• Western Cali, Cristo Rey Hill

• Cali

• 

  Skyline-foto van Cristo Rey Hill

• Andrés Andrade (geboren in 1989), voetballer
• Andrés Caicedo (1951-1977), schrijver
• Lupe Fuentes (geboren in 1987), huismuziekproducent
• José Gilberto Montoya, medisch onderzoeker
• César Mora (geboren in 1961), muzikant
• Gilberto Rodriguez Orejuela (geboren in 1938), een van de voormalige leiders van het Cali-kartel
• Viviana Serna (geboren in 1990), actrice
• Julio César Tobar (geboren in 1978), voetballer
• Carlos Valdes (geboren in 1989), acteur